Վիլյամ Սարոյանի օրերից մեկը (ըստ մեր տարբերակի)
Արդեն սուրճ խմելու ժամանակն էր,Լիզան գնաց խոհանոց, որ պատրաստի.
_Մայրիկ կարող ես կարող ես 1 րոպե մոտենալ:
_Այո՛, հիմա կմոտենամ,- ասաց նա և արագ քայլերով գնաց դեպի խոհանոց:
_Մայրի'կ հայրիկն ու հորեղբայրն էլ են սուրժ խմում:
_Կարծում եմ այո, հայրտ ու հորեղբայրտ չեն կարող հրաժարվել թուրքական սուրճից,- ասաց և սկսեց այդ րոպեին շալը գցել իր ուսերին: Եվ հեռացավ՝ ճանապարհը ուղղելով դեպի այգի:
_Լիզա, թե կարող ես միրգը բեր,- գոռալով խոսեց Լիզայի մայրիկը,-միրգը արդեն վերջացել է...
_Լավ, կբերեմ,-ասաց Լիզան և սկսեսց այդ րոպեին միրգը լվանալ, քանի որ սուրճը արդեն պատրաստ էր...
_Ապրի իմ աղջիկը,- ասաց Լիզայի հայրը՝ տեղ տալով դստերը:
_Հա, իսկը, մոր պատկերն է,- խոսեց Թագուհին գլուխգովելով, և կրկին ուղղելով շալը:
_Հա, հիշում ես,որ փոքր ժամանակ որքան չարաճճի երեխա էր,- խոսեց Արմենակը ժպտալով,-խեղջ Վիլիամիս հանգիստ չէր տալիս,-գլուխը գլուխը շարժելով կրկին խոսեց նա:
_Բայց հիմա աղջիկս մեծացել և խելոքացել է,- խոսեց Թագուհին՝ կտրելով միրգը, որից հետո վառեց սիգարետը և սկսեց ծխել..
_Ա~ա, նորից ծխում ես այ կին արարած,- մռթմռթալով խեսեց Արմենակը:
_Լավ դե, թող ծխի ինչ կա որ,-ասաց Լիզան և սկսեց մոր բաժակը նայել,- Օ~ մայրիկ ,մեզ հաջողություններ են սպասվում:
_Հապա տեսնեմ....
_Ա~խ այս կանայք ,- ասաց Արմենակի եղբայրը քմծիծաղով և ձեռքերը խփելով ոտքերն:
Ես ոչինչ չէի խոսում, ես միայն դիդորդի դեր էի կատարում, որի համար դա իր հիանալի օրրից ևս մեկն էր...(Վիլիամ Սարոյան)
Արդեն սուրճ խմելու ժամանակն էր,Լիզան գնաց խոհանոց, որ պատրաստի.
_Մայրիկ կարող ես կարող ես 1 րոպե մոտենալ:
_Այո՛, հիմա կմոտենամ,- ասաց նա և արագ քայլերով գնաց դեպի խոհանոց:
_Մայրի'կ հայրիկն ու հորեղբայրն էլ են սուրժ խմում:
_Կարծում եմ այո, հայրտ ու հորեղբայրտ չեն կարող հրաժարվել թուրքական սուրճից,- ասաց և սկսեց այդ րոպեին շալը գցել իր ուսերին: Եվ հեռացավ՝ ճանապարհը ուղղելով դեպի այգի:
_Լիզա, թե կարող ես միրգը բեր,- գոռալով խոսեց Լիզայի մայրիկը,-միրգը արդեն վերջացել է...
_Լավ, կբերեմ,-ասաց Լիզան և սկսեսց այդ րոպեին միրգը լվանալ, քանի որ սուրճը արդեն պատրաստ էր...
_Ապրի իմ աղջիկը,- ասաց Լիզայի հայրը՝ տեղ տալով դստերը:
_Հա, հիշում ես,որ փոքր ժամանակ որքան չարաճճի երեխա էր,- խոսեց Արմենակը ժպտալով,-խեղջ Վիլիամիս հանգիստ չէր տալիս,-գլուխը գլուխը շարժելով կրկին խոսեց նա:
_Բայց հիմա աղջիկս մեծացել և խելոքացել է,- խոսեց Թագուհին՝ կտրելով միրգը, որից հետո վառեց սիգարետը և սկսեց ծխել..
_Ա~ա, նորից ծխում ես այ կին արարած,- մռթմռթալով խեսեց Արմենակը:
_Լավ դե, թող ծխի ինչ կա որ,-ասաց Լիզան և սկսեց մոր բաժակը նայել,- Օ~ մայրիկ ,մեզ հաջողություններ են սպասվում:
_Հապա տեսնեմ....
_Ա~խ այս կանայք ,- ասաց Արմենակի եղբայրը քմծիծաղով և ձեռքերը խփելով ոտքերն:
Ես ոչինչ չէի խոսում, ես միայն դիդորդի դեր էի կատարում, որի համար դա իր հիանալի օրրից ևս մեկն էր...(Վիլիամ Սարոյան)
No comments:
Post a Comment